انبوه جمعیتى که از حکومت بنى امیه پشتیبانى مى‏کرد، به آنان کمک مالى مى‏داد و در میدان نبردشان حضور مى‏یافت، همین مردم عوام بودند که تسلیم حاکمان خویش بودند و بدون درک و تشخیص راه از چاه، فرمانشان را اطاعت مى‏کردند. هزاران نفر از اینان در جنگ صفین گرد آمدند و تا پاى جان براى بنى امیه شمشیر زدند، کشته دادند و زخمى شدند، بدون این که لحظه‏اى بیندیشند که به روى امیرمؤمنان علیه السلام و اصحاب رسول اکرم صلى الله علیه و آله شمشیر کشیده‏اند. همین طور تعداد بى‏شمارى از آنان، کورکورانه در کربلا حضور یافتند و سهم مهمّى از جنایات بنى امیه را به عهده گرفتند که بدون حضور آنان، امویان به اهداف خویش، دست نمى‏یافتند. امیرمؤمنان علیه السلام در وصف این گونه افرادمى‏فرماید:
 «چرا شما از خدا روى بر مى‏تابید و به جز او روى مى‏آورید؟ گویا چهارپایانى هستید که چوپان آن‏ها را به چراگاهى مسموم و آبشخورى آلوده مى‏برد، بسان حیوان پروارى که نمى‏داند فرجامش چه خواهد شد!»